ஜெயகாந்தனின் "உதயம்"

1954'ல் ஜெயகாந்தனின் இருபதாவது வயதில் அவர் எழுதிய கதைகள். 1956'ல் சிறுகதைத் தொகுப்பாக வெளியாகின்றது. நாற்பது ஆண்டுகள் மறுபதிப்பு காணாமல் 1996'ல் இரண்டாம் பாதிப்பு வெளியாகிறது. 

சத்யஜித் ரே'வின் பதேர் பாஞ்சாலி  குறித்து எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் ஒரு புத்தகம் எழுதியிருக்கிறார். உயிர்மை வெளியீடாக வந்த அந்தப் புத்தகத்தில் எஸ்.ரா. இப்படி எழுதுகிறார்.

ஒவ்வொரு திரைப்படம்  குறித்தும் பார்வையாளனிடம்  மூன்று விதமான நினைவுகள் உள்ளன. ஒன்று அந்தத் திரைப்படம் காண்பதற்காகச் சென்றது. அதாவது எந்த ஊரில் எந்தத் திரையரங்கில் யாரோடு படம் பார்க்கச் சென்றோம், அப்போது என்ன வயது என்பது குறித்தது. இரண்டாவது அந்தத் திரைப்படத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது அது எந்த விதமான எதிர்வினையை உருவாக்கியது. அதில் எது பிடித்திருந்தது, எதை ரசிக்கவில்லை, என்பது போன்று திரைப்படத்தில் உருவாகும் நினைவுகள்.
மூன்றாவது அத்திரைப்படம் வேறு எதைஎதையெல்லாம் நினைவுபடுத்துகிறது.......

சில புத்தகங்களுக்கும் இப்படித்தானே? 

இப்போது ஆன்லைனில் புத்தகம் வாங்குவது என்று பெரும்பாலும் ஆகிவிட்டாலும் சில புத்தகங்களை வருடாந்திர புத்தக விழாவிற்காகவெனக் குறித்து வைத்துக் காத்திருந்து வாங்கும் வழக்கம் இன்றும் எனக்கு  உண்டு.

சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள் வாங்க பணம் சேர்த்துக் கொண்டு மாதவரத்திலிருந்து சாந்தி தியேட்டர் வாசலில் இருக்கும் புத்தகக் கடைக்குப் போன கதை உண்டு. மோகமுள் வாங்க மிகவும் சிரமப்பட்டுப் பணம் சேர்த்து, வீட்டுக்குத் தெரியாமல் திருவல்லிக்கேணி வரை சென்று வாங்கி வந்த கதை உண்டு. தொண்ணூறுகளின் மத்தியில் நூற்று முப்பது ரூபாய் (என்று நினைவு) புத்தகம் என்று வீட்டில் சொன்னால் ஜோட்டால் அடிப்பார்கள் என்று மோகமுள் புத்தகத்தில் விலை குறிப்பிட்டிருந்த பக்கத்தை கிழித்த பிறகே வீடு நுழைந்தது ஒரு வரலாறு.

இன்றைக்கும் இப்படிச் சில புத்தகங்கள் நம் கைக்கு வந்து சேர்வதன் பின்னால் கதைகள் சில இருக்கவே செய்கின்றன. 

கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் யாப்பு வடிவில் எழுதிய  தேவகானம் புத்தகம் குறித்து சமீபத்தில் வலைப்பூ ஒன்றில் வாசித்து விட்டு அதை வாங்க ஒரு ஆன்லைன் தளத்திற்குச் சென்றேன்.  அங்கே "புயலிலே ஒரு தோணி"க்கு இணைப்பு கிடைக்க அதையும் வாங்குகிறேன் எனச் சுட்டியைச் சொடுக்கி மொத்தம் 480 ரூபாய்க்கு பில். முப்பது ரூபாய் டெலிவரி சார்ஜ் சேர்த்து 510 ரூபாயைக் கட்டினால் புத்தகத்தை அனுப்புகிறேன் என்றது அந்த இணையப் புத்தகத் தளம்.

ஐநூறு ரூபாய்க்குப் புத்தகங்கள் வாங்கினால் டெலிவரி இலவசம் என்ற அறிவிப்பு கண்ணில் பட, மிச்சம் இருபது ரூபாய்க்கு என்ன புத்தகம் கிடைக்கும் எனது தேடியதில் கண்ணில்  தட்டுப்பட்டதுதான் ஜெயகாந்தனின் "உதயம்". 2011 ஆம் வருடம் நான்காவது பதிப்பில் 40 ரூபாய் விலைக்குப் போட்டிருந்த புத்தகம் அது. மொத்த பில் தொகை 520 ருபாய் இப்போது. 10 ரூபாய் சேர்த்துத் தந்ததில் இன்னொரு புத்தகம் கைக்கு வந்ததில் பேருவகை கொண்டது மனம்.

இத்தொகுப்பில் உள்ள கதைகள் ஜெயகாந்தனின் பிற சிறுகதைத் தொகுப்புகள் எதிலும் வந்ததாகத் தெரியவில்லை.

நாற்பது நெடும் வருடங்களுக்குப் பின் அந்த இரண்டாம் பதிப்பிற்காக புத்தகத்தை ப்ரூஃப் பார்க்கும் ஜெயகாந்தனின் எண்ணவோட்டம் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று நாம் யோசித்துக் கொண்டே  இப்புத்தகத்தை வாசிக்கத் துவங்குகையில், பெர்னார்ட் ஷா மற்றும் புதுமைப்பித்தன் இருவரின் இதே போன்ற அனுபவங்களைத் துணைக்கு அழைத்து தன் முன்னுரையில் தன் மனவோட்டம் குறித்து எழுதுகிறார் ஜெயகாந்தன். 

"சாந்தி பூமி" ஒரு உருவகக் கதை வகையறா என்று முன்னுரையில் ஜெயகாந்தனே குறிப்பிடுகிறார். அதாவது ஓபிஎஸ், ஈபிஎஸ், தமிழிசைகளை வைத்து ஒரு நையாண்டிக் கதையை யாரேனும்  எழுத, அதை அறுபது வருடங்கள் கழித்துப் படிப்பவர் ஒருவருக்கு என்னத்தைப் புரியுமோ அதேதான் உங்களுக்கும் புரியும். தொகுப்பின் முதற்கதையாக இந்தக் கதை இருந்துவிடுவதால் தொகுப்பிற்கு ஒரு ஸ்டார்ட்டிங் ட்ரபிள் இந்தக் கதை.

"சுமை பேதம்" கதை ஒரு இருபது வயதுக்காரர் பத்து வயதுகளுக்கு ஐம்பதுகளில் எழுதிய கதை எனலாம். "கண்ணன் பிறந்தான்" ஒரு "நல்லதோர் வீணை செய்தே வகையறா சோகக் கதை.

இந்த மூன்று கதைகளையும் கடந்த பின் ஜேகே சம்மர்சால்ட் அடித்து " உதயம், பிழைப்பு, மீனாட்சி ராஜ்ஜியம், காந்தி ராஜ்ஜியம்" என்று அடுத்த நான்கு கதைகளையும் தருகிறார்.

"உதயம்" - ஒரு இருபது வயசுப் பையன் இப்படியெல்லாம் எழுதுவானா என்று யோசிக்கும் விஷயங்கள் எல்லாம் கதையில் வருகின்றன.  நர்த்தனம் ஆடும் நாகராஜன். கலைக்கென காமத்தைத் துறந்த ஒருவன் கதை. கதையினில் நாகன் ஆடும் நர்த்தனத்தையும் விட, ஜேகேவின் வார்த்தை நர்த்தனங்கள் ஆஹாஹா!  இந்த ஒரு கதைக்கே ஃபுல் பைசா வசூல்.

அலுவலகத்தில் என் அணியில் (team) இருக்கும் ஒரு பையன் மூன்று வருடங்களுக்கு முன் தாய்லாந்து போய் வந்தான். இல்லையில்லை. நீங்கள் நினைப்பது இல்லை. யாரோ ஒரு ட்ராவல் ஏஜென்ட் ஒருத்தன் ஒன்றரை லட்சம் வாங்கிக் கொண்டு வேலை வாங்கித் தருவதாகச் சொல்லி இவன் அங்கே போயிருக்கிறான். இறங்கின நேரத்தில் அந்த ஊர்ப் பணத்தில் நான்கு நாள் தின்ன மட்டுமே கையில் காசு இருந்ததாம்.

வேலையின்றி அன்ன ஆகாரமின்றி அல்லலுற்று ஒரு வட இந்தியனைச் சந்தித்து தட்டுத் தடுமாறி தனக்குத் தெரிந்த  ஹிந்தியில் தன் நிலை சொல்லி அவன் தயவில் தாயகம் திரும்பினானாம். இந்தக் கதையின் 1950'களின் மிகக்  கொடூரமான டிராஜிடி வடிவம் "பிழைப்பு". பிழைக்கச் செல்பவர்கள் செத்துப் போவது என்னவோர் முரண்! அது இன்றும் தொடர்வதுதான் முரண்களில் மூத்த முரண்.

"மீனாச்சி ராஜ்ஜியம்" உலகின் முதலும் மூத்ததுமான தொழில் ஒன்றில் ஈடுபடும் மீனாச்சியின் வாழ்க்கைக்குக் கோடு. இதெல்லாம் உனக்கெப்படித் தெரியும் என்பதான கேள்விகளுக்கு கதை நடுவில் ஒரு பதிலும் தருகிறார் ஜேகே.

ஜார்ஜ் ஆர்வெல் எழுதிய "அனிமல் ஃபார்ம்" கதை இந்தியச் சாயலில் "காந்தி ராஜ்ஜியம்" என்று தொகுப்பின் கடைசிச் சிறுகதையாக. கதை உங்களுக்குத் புரிந்திருக்கும் என நம்புகிறேன்.

தன் நூற்றைம்பது சிறுகதைகளை இருபது வருடங்களில் எழுதி முடித்த ஜெயகாந்தனின் முதற்பத்துக் கதைகளில் தேர்ந்தெடுத்த ஏழு கதைகள் இவை என்பதுதான் இந்தத் தொகுப்பின் சிறப்பு.

இந்தத் தொகுப்பு "உடுமலை" ஆன்லைனில் கிடைக்கிறது. அவசியம் வாங்கிப் படியுங்கள்.

சைக்கிள் முனி - இரா.முருகன்

இரா.முருகன் "மூன்று விரல்" நாவலுக்கு பாஸ்கர் லஷ்மண் இங்கே முன்னமே விமர்சனம் எழுதியிருக்கிறார்.

சக்ரி டோலெட்டியின் இரண்டு திரைப்படங்களுக்கு இரா.முருகன் வசனம் எழுதியிருக்கிறார். அவற்றுள் ஒன்று நம்ம நாயகரின் "உன்னைப்போல் ஒருவன்" என்பதாலும், இன்னொன்று நான் திரையில் கண்டுகளித்த பில்லா-2 என்பதாலும் இத்தகவல் நமக்குப் பரிச்சயம்.

என் நெருங்கிய எழுத்தாள சீனியர் ஒருவர் பேச்சினூடே தன் அபிமான மற்றும் குருநாத ஸ்தானத்தில் இருப்பவர்கள் என்று இரண்டு பேரைக் குறிப்பிட்டார். அவர்களுள் இரா.முருகனும் ஒருவர்.

சென்னை சூப்பர் கிங்ஸ் அணிக்கு இதற்கு முந்தைய சீசனுக்குத் தெரிவான அஷ்வின் முருகன் இரா.முருகனின் மகன்.

இவைதான் இரா.முருகன் குறித்து நான் இதுவரை அறிந்த தகவல்கள்.

2010 - 2011 சீசனில் கிழக்குப் பதிப்பகம் ஓட்டிய கிளியரன்ஸ் சேல் ஒன்றில் அள்ளிவந்த புத்தகங்களுள் "சைக்கிள் முனி"யும் ஒன்று. தலைப்பு தந்த சுவாரசியத்தில்தான் புத்தகத்தை வாங்கினேன் எனலாம்.

வழக்கம்போல நம்ம அலமாரியில் ரொம்ப நாளாய் உறங்கிக்  கொண்டிருந்த புத்தகத்தை இரண்டு காரணங்களால் வெளியே எடுத்தேன்.

ஒன்று - ஆன்றோர் சான்றோர் எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க  ஆம்னிபஸ் தளத்தை என் பர்சனல் டொமைனில் இருந்து ஒரு தனி டொமைனுக்குக் கொண்டு சென்றிருக்கிறோம். < sasariri to Omnibusonline >. இப்படியேனும் ஆம்னிபஸ் தளம் மீண்டும் உயிர் பெறுகிறது.

இரண்டு: ஐம்பது புத்தகங்கள் சவால் ஒன்றை ஏற்றுள்ளேன். 50 புத்தகம் வாசியாது ட்வீட்டர் திரும்புவது இல்லை என. 

நான் கையில் எடுத்த முதற்பத்தில் சைக்கிள் முனியும் ஒன்று.

நூற்றைம்பது வார்த்தைகள் எழுதிவிட்டேன். இன்னும் புத்தகத்தைக் குறித்து ஒன்றும் பேசாமல் இருப்பது நியாயமில்லை, எனவே....

மொத்தம் பத்து சிறுகதைகள். பத்தாவது சிறுகதை மட்டும் நாற்பது பக்கங்களுக்கு நீளும் ஒரு நெடுங்கதை. 

டீமானிடைசேஷன், டிஜிட்டலைசேஷன், இந்த சேஷன் அந்த சேஷன் என்று குதிக்கிறோம். புதிய இந்தியா பிறந்துவிட்டது என்று ஒரு ஸ்டார் கொக்கரித்தார். பிரதமர் டீமானிட் தோல்வியென ஒப்புக்கொண்டு மன்னிப்பு  கேட்கவேண்டும் என்கிறார் இன்னொரு ஸ்டார். இந்த ஸ்டார் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்கிறார் இணையக் குளுவான். அந்த ஸ்டார் மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டும் என்கிறார் பக்தர். 

டீமானிடைசேஷன் தந்த எதிர்மறைப்  பலாபலன்கள் படக்-படக் என்று செயலுக்கு வந்த இரண்டாம் தினத்திலேயே மக்களைத் தெருவுக்குத் தருவித்து  பல்லை இளித்து விட்டது. நேர்மறைப் பலன்களைத் தரிசிக்கத்தான் சில யுகங்கள் காத்திருக்க வேண்டும் என்று பக்த சிகாமணிகள் இன்னமும் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

"சில்லு" சிறுகதை இந்த டீமானிடைசேஷனுக்கு நேர்மார். நேர்மறைப் பலாபலன் அனைத்தும் உடனே கிட்டிவிடுகிறது. எதிர்மறைப் பலன் இருபத்தைந்து வருடங்கழித்து நிகழ்கிறது. அறிவியல் புனைவுகள் வரிசையில் நல்ல சுவாரசியமான கதை. 

எங்கள் குடும்ப நண்பர் ஒருவர் டீ சாப்பிடப் போனவர், டீக்கடை வாசலில் வடையைக் கடித்துக் கொண்டு பேப்பர் வாசித்துக் கொண்டிருந்த போது அப்படியே பக்கவாட்டில் சரிந்தவர், பின் எழவேயில்லை, நெஞ்சுவலியில் நொடியில் மாண்டே போனார். அந்த மரணத்தை அந்த டீக்கடைக்காரர் என்றுமே மறக்கமாட்டார். பொருள் வாங்க வந்துவிட்டு மறக்கமுடியாத அனுபவத்தைத் தந்துவிட்டுப் போகும் வாடிக்கையாளர்கள் நூறுபேரை ஒவ்வொரு கடைக்காரரும் பார்க்கத்தான் செய்கிறார். ஆனால் இதுபோன்ற அனுபவத்தை எல்லாம் எப்படி மறக்க இயலும்? "

"சாயம்" சிறுகதை இப்படிச் செத்துப் போகும் ஒரு வெள்ளையனைத் தரிசிக்கும் ஆசிரியரின் அனுபவக் கதை.  

இந்தத் தொகுப்பில் ரொம்பவும் சுவாரசியக் கதை என்றால் அது "முக்காலி". உள்ளதில் கடினம் நகைச்சுவைக் கதைகள் எழுதுவதுதான்.

"பொறித்த, வெந்த நெருப்புக்கோழி சாப்பிடும் அகோரப் பசி அழகிகள், கோழி சைசில் பாதி இருக்கும் இவனை ஏடாகூடமாக ஏதாவது செய்துவிட்டால் என்ன ஆகும் என்ற திகிலோடு கணேசன் அவன்  நீட்டிய கையைக் குலுக்காமல் நின்றான்."

என்றும்....

"அற்ப சந்தோஷம் அடைந்த அவன் இனி ஆயுசுக்கும் கை அலம்புவான் என்று கணேசனுக்குத் தோன்றவில்லை " 

என்றெல்லாம் எழுதி செம்ம ஜாலியாக கலகலக்க வைக்கிறார் ஆசிரியர்.

"பாருக்குட்டி" ஏனோ "ஸ்ரீரங்கத்து தேவதைகளை நினைவுபடுத்துகிறது. இஸ்பிரேஷனாக இருக்கலாம்.

இப்படியெல்லாம் எழுதுவார்களா என்று நாம் யோசிக்கும் ஒரு கதைக்களம் "வாயு". நாற்பது பக்கங்களுக்கு குசு விடுவது பற்றிய ஒரு கதை. குசு விடும் போட்டி ஒன்றை நடத்துகிறது தொலைக்காட்சி வாய்க்கால் ஒன்று. யார் அயராது, அசராது குசு விடுகிறார்களோ அவருக்குப் பரிசுப்பணம். ஒவ்வொரு போட்டியாளரும் ஒவ்வொரு காரணத்திற்காக போட்டிப்பணம் வெல்ல அங்கே வருகிறார்கள். மொச்சைக் கொட்டை தின்றுகொண்டே இருக்கிறார்கள். 

இப்படியெல்லாம் மேலைநாடுகளில் உண்மையிலேயே போட்டி நடக்குமா என்று யோசிக்கிறோம் நாம். நடந்தாலும் ஆச்சரியம் இல்லைதான். இருந்தாலும் இந்தக்கதை ஒரு அன்-ஆர்தடாக்ஸ் முயற்சிதான். இதுபோன்ற வேறு யாரும் எழுதிய அஆ கதைகள் குறித்து தெரிந்தால் சொல்லுங்கள் (பின்னூட்டத்தில்).

இந்தக் கதைகளில் பிரச்னை என்னவென்றால் இங்கே பாதிக்கதைகள் ஏதேனும் ஒரு வெளிநாட்டில் நடக்கின்றன. பெரும்பாலும் இங்கிலாந்தில். மூன்று விரல் நாவலின் கதைநாயகன் கூட தாய்லாந்து செல்வதாக பாஸ்கர் லஷ்மண் விமர்சனத்தில் எழுதுகிறார். இங்கேயும் ஒரு சிறுகதையில் ( முக்காலி ) கதையின் நாயகனின் பிழைப்பு தாய்லாந்தில் நடக்கிறது.

ட்வீட்டர் உலகினில் சண்முகம் என்றொரு அன்பர் இருக்கிறார். சமூகம், பூசாரி, ஜவ்வரிசி, வத்தல், வடாம் என்று தன் இணையப்பெயரை (twitter handle) அடிக்கடி மாற்றிக்கொண்டே இருப்பார். ஒரு அதிதீவிர இளையராஜா ரசிகர் அவர்.  ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் திரைப்பாடல்கள் வெளியாகும்போதெல்லாம், "பாட்டுல நேட்டிவிட்டியே இல்லைங்க" என்பார். 

அதுபோல. இங்கே வெளிநாட்டுப் பின்னணியில் கதைகள்  நிகழ்வதால் கதையுடன் நாம் செட்டில் ஆவதற்கு சற்றே நேரம் பிடிக்கிறது. நேட்டிவிட்டி இல்லை பாருங்கள். 

கூடவே இரா.முருகன் செய்யும்  சில தமிழ்ப்படுத்தல்கள்.

ஒரு இடத்தில் ரெஸ்டாரண்ட், ஆப்பிஸ், பாய் ப்ரெண்ட் என்ற வார்த்தைகளை அப்படியே உபயோகிக்கும் அவர் மற்றோரிடத்தில்  டிவி சேனல் என்பதை "தொலைக்காட்சி வாய்க்கால்" என்கிறார். 

அந்தக் கடைசிக் குசுக்கதையை வாசிக்கும்போது இணையத்தில் தங்கிலீஷில் எழுதும் கூட்டம் ஒன்று உள்ளது. ஆங்கிலத்தில் தமிழை எழுதுவார்கள். இதோ இங்கே கீழே இருக்கிறது பாருங்கள், வெகு சமீபத்தில் நான் வாசித்த ஒரு தங்கிலீஷ் பின்னூட்டம் இது - 

Onniyum pannamudiyaadhu aiyyaa... Sila unarvugal aazhmanadhilirundhu varavaendum illayael adhu varaadhu...... Ippozhudhudhaan tamizh azhivu enbadhu velaiyan nam naatirkku avanin pallikoodathai thinithu sendropodhar kural kuduthirukka vaendum pudhidhaaga samaskridhamo Hindi mozhiyo tamizhai azhikka iyalaadhu aangilam thaan ellorayum avaravarin thaai mozhiyaiy irandaam mozhi aakkaa kaaranam..... Idhuthaan arasiyal kaiyaalaagadha thanam.... Iniya Deepavali nalvaazhthukkal.... Ingu naam kettadhu erindhu nalladhu oliyaaga varavaendum enavum naragasuranin vadham Deepavali kondaadu kiroam.... Vadakku mattrum pira india pagudhikallil Diwali aagividugiradhu adhil Ramar Ayodhyavukku thirumbiyadhu kaaranamaaga kondaadapadugiradhu.... China thaan mudhalil pattaasugalai kandupidithanar adhan piraguthaan iroppargalum americargalum vedigundugalai kandupidithanar endru varalaaru..... 

இதை வாசித்து முடிப்பதற்குள் உங்களுக்கு ஒரு பெரும் ஆயாசம் உண்டாகிவிடும். அதுபோல் ஆகிவிட்டது எனக்கு "குசுக்கதை"யினை முழுவதும் வாசித்து முடிப்பதற்குள். சுவாரசியக் கதைக்களத்தில் அசுவாரஸ்ய கதை சொல்லல்.

மற்றபடி இந்தப் புத்தகத்தை வாசித்தவுடன் ஆசிரியரின் மற்ற புத்தகங்களை வாசிக்க ஆவல் மேலிடுவது உண்மைதான். என் பட்டியலில் அடுத்து இருப்பது "த்யூப்ளே வீதி". பார்ப்போம். 

கிழக்கு பதிப்பகம் 

2004 பதிப்பு 

168 பக்கங்கள் 

விலை: ரூ.60/-

விலைகொடுத்து வாங்க முடியாத பேரனுபவங்கள் - மித்ரஜித் பட்டாச்சார்யா

ரமேஷ் கல்யாண்

 பெருநகரத்தில் வசிக்கும் பலரும் மணி பார்ப்பதற்காக கைக்கடிகாரத்தை பார்ப்பது என்பது மறந்து போய் எவ்வளவு வருடமாயிற்று! கடிகாரத்துக்கு சாவி கொடுப்பது என்பது இப்போதைய தலைமுறைக்கு புரியவைக்கக்கூட முடியுமா?  கடிகாரம் என்பது உபயோகம் சார்ந்த வஸ்து என்பது மாறிப்போய் பல ஆண்டுகள் ஆகின்றன. ஒரு சினிமாவில் மனோரமா கைக்கடிகாரம் கட்டிக்கொண்டு பக்கத்தில் நிற்கும் தன் உதவியாளரிடம், மணி என்ன இப்போ, என்று தனது கடிகாரத்தை காட்டி கேட்பார். மற்றொருவர், மணி பார்க்க தெரியவில்லை, உனக்கு எதற்கு கடிகாரம், என்பார். கடிகாரம் இருந்தா மணி பார்க்க தெரியணும்னு என்ன அவசியம்? கார் வச்சிருக்கறவன் டிரைவர் வச்சிக்கறது இல்லை? என்று வாச்சாலகமாய் பதில் சொல்வார் மனோரமா. இந்த நகைச்சுவை -  கொஞ்சம் உண்மை கலந்த ஒன்று.

மணி பார்ப்பதற்கு கடிகாரம் எதற்கு என்பதே இப்போதைய மாநகர புதுமொழி.